کاربردیترین و بهترین راهکارهای فروش محصولات دیجیتالی در اینترنت چه روشهایی هستند؟ چه راههایی برای افزایش فروش آنلاین محصولات وجود دارد؟ با چه روشهایی میتوان مشتریهای بیشتری جذب کرد؟
اینترنت امروزه توانسته است که نقشی پررنگ و غیرقابل چشمپوشی را در زندگی افراد جوامع مختلف به خودش اختصاص دهد، به گونهای که بر اساس آمارهای دو مؤسسهی Hootsuite و We Are Social بیش از ۴٫۲ میلیارد نفر از جمعیت جهان در سال ۲۰۱۸ از اینترنت استفاده کردهاند که قطعاً این آمار هر روز رو به افزایش خواهد بود. از ابتدا تا انتهای سال ۲۰۱۸ بیش از ۳۵۰ میلیون نفر از جمعیت دنیا در شبکههای اجتماعی ثبت نام کردهاند و آمار کاربران این شبکهها را به ۳٫۴ میلیارد نفر رساندهاند. تمامی این آمارها نشان از اهمیت اینترنت در زندگی امروزی مردم دارد. اینترنت این امکان را به افراد مختلف داده است که با صرفهجویی در هزینهها، انرژی و زمان خودشان و فقط با استفاده از چند کلیک ساده مایحتاج روزانه خود را تهیه کنند.
استفاده از اینترنت برای کمک به رشد کسب و کارها توسعه بسیار زیادی پیدا کرده است، به گونهای که کسب و کارهایی که در فضای مجازی و اینترنت فعالیتی نداشته باشند در چند سال آینده قطعاً محکوم به شکست هستند. امروزه لازمه کسب و کارهای اینترنتی داشتن یک وب سایت است که صاحبان مشاغل بتوانند محصولات و خدمات خودشان را به مشتریان خود ارائه کنند. به دلیل فضای گسترده و وسیع اینترنت از راههای دیگری نیز میتوان محصولات و خدمات را به مشتریان ارائه کرد یا فروش محصولات دیجیتالی در اینترنت را گسترش داد.
همانطور که گفته شد بیش از ۳٫۴ میلیارد نفر در سراسر جهان از شبکههای اجتماعی استفاده میکنند و این فرصت مناسبی برای صاحبان کسب و کار است که با فعالیت در این شبکهها تعداد مشتریهای خودشان را افزایش دهند و بتوانند درصد بیشتری از محصولات خود را به فروش برسانند. هرچند که این شبکهها امکان پرداخت ندارند اما به راحتی میتوان مشتریان را به سایت اصلی هدایت کرد و یا از طریق پیام، تماس و یا ایمیل مایحتاج خودشان را سفارش بدهند.
به عنوان مثال در کشور ایران، اپلیکیشن تلگرام بیش از ۴۵ میلیون کاربر دارد و با توجه به اینکه قابلیتهای زیادی مانند ایجاد کانال و گروه برای ارائه محصولات دارد، میتواند یکی از بهترین راهکارهای فروش محصولات دیجیتالی در اینترنت باشد. همچنین شبکههای اجتماعی دیگری مانند اینستاگرام، آپارات، توییتر، لاین و واتس آپ از جمله محبوبترین شبکههای اجتماعی در ایران به شمار میروند.
از جمله مزیتهای این شبکهها عدم محدودیت جغرافیایی است و حتی افراد خارج از کشور نیز میتوانند از طریق آنها با محصولات و خدمات کسب و کارها آشنا شوند.
سایتهای B2B به صاحبان کسب و کارها اجازه میدهند که صفحه شخصی خودشان را داشته باشند. بازاریابی B2B به شرکتها این امکان را میدهد که محصولات و خدمات خود را به شرکتهای دیگر عرضه کنند و بر همان اصول بازاریابی مصرفکننده تکیه میکند. این سایتها حسابهای رایگان در اختیار کاربران قرار میدهند و صاحبان کسب و کارهای مختلف میتوانند از آنها برای فروش محصولات دیجیتالی در اینترنت یا محصولات فیزیکی و افزایش مشتریهای خودشان بهره ببرند.
همانطور که گفته شد بیزینسهای امروزی باید در فضای مجازی و اینترنت فعالیت داشته باشند تا بتوانند به فعالیت خود ادامه بدهند و پیشرفت کنند. تقریباً میتوان گفت که داشتن وب سایت الزامی و حتی اجباری است. در صورتی که کسب و کاری از یک وب سایت حرفهای استفاده کند و دارای رتبههای بالایی در موتورهای جستجو باشد به راحتی میتواند میلیونها بازدیدکننده داشته باشد که میتوان آنها را به مشتریهای بالقوه تبدیل کرد. همچنین وب سایتها هیچگونه محدودیت زمانی و مکانی ندارند و میتوان با استفاده از آن به صورت ۲۴ ساعته محصولات و خدمات را به مشتریان ارائه کرد و درصد فروش را بالا برد.
تبلیغات در فضای مجازی و اینترنتی بر خلاف روشهای سنتی بسیار کم هزینهتر و پربازدهتر است. صاحبان کسب و کارها میتوانند برای تبلیغ محصولات دیجیتالی و خدمات خودشان از انواع سایتها، فروشگاهها، پیج افراد پرطرفدار مانند ورزشکاران و هنرمندان استفاده کنند و در قبال هزینههای کمی که پرداخت میکنند میتوانند درصد فروش خودشان را به سرعت بالا ببرند و علاوه بر افزایش محبوبیت و تعداد مشتریان به سود بالایی هم برسند.
مشتری محوری چه در کسب و کار سنتی و چه در شیوه مدرن و اینترنتی آن رمز موفقیت یک بیزینس است. در صورتی که صاحبان کسب و کار با مشتریان ارتباط مؤثر و دوطرفهای داشته باشند باعث ایجاد اعتماد و اعتبار بیشتر میشود. اعتبار و اعتماد میتواند زمینهساز برند شدن یک محصول دیجیتالی و خدمت شود. برند شدن خودبهخود میتواند درصد فروش و سوددهی یک کسب و کار را چندین برابر کند. همچنین تقریباً تمام مردم جهان، حتی ثروتمندترین افراد جامعه نیز تمایل دارند از اجناس رایگان و یا ارزان بیشتر استفاده کنند؛ بنابراین با ارائه قیمتهای رقابتی با سایر رقبا و همچنین ارائه هدایا به مشتریان میتوان اعتماد آنها را برای فروش محصولات در اینترنت به دست آورد، تعداد مشتریهای بالقوه را افزایش داد و راندمان فروش و سوددهی را در مدت زمان کمی افزایش داد.
خوشبختانه فضای مجازی این امکان را شما میدهد که به راحتی با تمام مشتریان خودتان در ارتباط باشید و به پیشنهادات، انتقادات و سؤالات آنها پاسخ بدهید و به صورت آنلاین در تعامل باشید و این امر کمک میکند که به صورت جزئیتر و دقیقتر مشتریان هدف و نیازهای آنان شناخته شوند. شناخت دقیق بازدیدکنندگان و مراجعه کنندگان میتواند در تبدیل آنان به مشتریهای بالقوه کمک بسیار زیادی بکند.
علاوه بر روشهای ذکر شده برای فروش محصولات دیجیتالی در اینترنت میتوان از بازاریابی ایمیلی استفاده کرده است که هنوز هم یکی از مؤثرترین روشها برای افزایش درصد فروش است، راحتتر کردن ارتباطات با حرفهای سازی سایتها مانند درگاههای پرداخت، امکان تبادل نظر، امکان تماس با صاحبان کسب و کار و ارائه اطلاعات دقیق در مورد محصولات میتواند به روند صعودی سوددهی و فروش بالاتر کمک کند، همچنین طراحی اپلیکیشن مخصوص کسب و کار نیز میتواند تأثیر بسیار زیادی در فروش بالای محصولات داشته باشد.
برای اینکه بتوانید به راحتی امکان فروش محصولات آنلاین را کسب کنید، کافیست از یک قالب حرفهای مخصوص به فروش فایل و محصولات دیجیتالی کمک بگیرید. دو مورد عالی را در اینجا به شما معرفی میکنیم.
مگافایل قالبی است که برای فروش محصولات مجازی و دیجیتالی ایجاد شده و با افزونه ووکامرس کاملا سازگار است. علاوه بر آن میتوانید یک سیستم چندفروشندگی با آن ایجاد کنید که برای این خدمت خود از دکان استفاده میکند. کاربردهای اصلی قالب مگافایل عبارت است از:
این قالب هم برای فروش فایل و محصولات مجازی گزینه خوبیست. و جالب اینجاست که هم از ووکامرس و هم از EDD پشتیبانی میکند. مسلما شما میتوانید هر دو مورد را در نظر گرفته و استفاده کنید. برخی از بهترین امکانات افزونه عبارت است از:
«جداسازی واژگان» (Tokenization)، فرایندی است که در آن «کمیت» (Quantity) عظیمی از «دادههای متنی» (Text Data) به واحدهای کوچکتری به نام «توکن» (Token) تقسیمبندی میشوند. یک توکن میتواند، یک «کلمه» (Word)، یک «علامت نقطهگذاری» (Punctuation) و یا یک «دنباله از کلمات» (Sequence of Tokens) باشد. همچنین، در صورت تمایل برنامهنویس، یک توکن میتواند در قالب یک عبارت یا «جمله» (Sentence) تعریف شود. به سیستمهایی که تعداد کلمات موجود در یک داده متنی را شمارش میکنند، «شمارنده کلمات» (Word Counter) گفته میشود.
«پردازش زبان طبیعی» (Natural Language Processing)، حوزهای از «هوش مصنوعی» (Artificial Intelligence) محسوب میشوند که از مفاهیم موجود در آن برای ساختن سیستمهایی نظیر «متنکاوی» (Text Mining)، «دستهبندی متن» (Text Classification)، «چتباتهای هوشمند» (Intelligent Chatbots)، «تحلیل احساسات» (Sentiment Analysis)، «ترجمه ماشینی» (Machine Translation) و سایر موارد استفاده میشود.
برای پیادهسازی سیستمهای ذکر شده، ابتدا نیاز است تا «الگوهای» (Patterns) موجود در دادههای متنی شناسایی و درک شوند. توکنهای شناسایی شده در یک متن، نقش مهمی در پیدا کردن چنین الگوهایی ایفا میکنند. هدف این مطلب، آشنا کردن مخاطبان با مفهوم یک سیستم ساده شمارنده کلمات و پیادهسازی آن در زبانهای برنامهنویسی مختلف است.
یک سیستم شمارنده کلمات باید قادر باشد تا با داشتن یک ورودی دلخواه در قالب «رشته» (String)، کلمات موجود در آن را شناسایی و تعداد آنها را شمارش کند. کلمات موجود در داده یا رشته متنی، از طریق کاراکترهای زیر در متن جداسازی میشوند. به این دسته از کاراکترها، «حائل» (جداکننده | Delimiter) نیز گفته میشود.
برای مسأله شمارش کلمات در داده یا رشته متنی، راهحلهای مختلفی وجود دارد. در ادامه، برخی از راهحلهای ساده و جالب برای این مسأله، در زبانهای برنامهنویسی مختلف نمایش داده شده است. ایده اساسی حل این مسأله، ایجاد و نگهداری دو «وضعیت» (States) در برنامه نوشته شده است: وضعیت IN و وضعیت OUT. وضعیت OUT، بیانکننده دیده شدن یک کاراکتر جداکننده یا حائل در داده یا رشته ورودی است. وضعیت IN نیز، دیده شدن یک کاراکتر کلمهای در داده یا رشته ورودی را نمایش میدهد. وقتی که وضعیت قبلی برابر OUT و کاراکتر بعدی نیز برابر با یک کاراکتر کلمهای باشد، برنامه باید یک واحد به شمارنده تعداد کلمات موجود در داده یا رشته متنی اضافه کند.
خروجی:
No of words : 5
خروجی:
No of words : 5
خروجی:
No of words : 5
خروجی:
No of words : 5
خروجی:
No of words : 5
خروجی:
No of words : 5
منبع: https://blog.faradars.org/word-counters-in-programming-languages/
بسیاری از افرادی که به تازگی شروع به کار با TypeScript کردهاند این عادت را پیدا میکنند که به جای همه نوعهایی که پیچیدهتر از string یا number باشند، از نوع any استفاده کنند. اما با یادگیری کاربرد انواع پیشرفته در TypeScript و همچنین انواع سفارشی میتوانید به صورت بهتری از این زبان برنامهنویسی بهره بگیرید. با سوئیچ کردن به TypeScript جهت نوشتن اپلیکیشنهای مستحکم میتوانید انواع مختلفی به کد جاوا اسکریپتتان اضافه کنید. در این مقاله به بررسی مثالهایی از کاربرد انواع پیشرفته در TypeScript و شیوه استفاده از آنها در اپلیکیشنهای React میپردازیم.
در ادامه به توضیح انواع Record ،Partial ،Required ،Pick و یک نوع سفارشی به نام Omit میپردازیم.
این نوع بسیار مفید داخلی TypeScript در نسخه 2.1 این زبان معرفی شده است و امکان ایجاد یک map نوعبندی شده را فراهم میسازد. بدین ترتیب میتوان اینترفیسهای ترکیبی ایجاد کرد. برای این که نوع متغیری را به صورت Record تعیین کنیم، باید یک رشته به عنوان کلید و یک نوع برای مقدار متناظر آن ارسال کنیم. سادهترین حالت زمانی است که مقدار شما به صورت String است:
این کار ممکن است ساده به نظر برسد، اما روش نوعبندی سادهای در کدنویسی روزمره در اختیار شما قرارمی دهد. یکی از رایجترین حالتها زمانی است که Record در یک اینترفیس به منظور یک گزاره تجاری استفاده میشود که در یک دیکشنری به صورت جفتهای کلید/مقدار نگهداری میشود. این مدل میتواند نماینده یک مجموعه از ثابتها، رویدادها، دادههای کاربر، درخواستهای حملونقل، بلیتهای سینما و موارد دیگر باشد. در مثال زیر ما یک مدل برای محصولاتی ایجاد میکنیم که کاربر میتواند به سبد خرید خود اضافه کند:
همان طور که میبینید امکان تکمیل خودکار ادیتور به ما کمک میکند که یک شیء نوعبندی شده تعریف کنیم و متغیری را دارای یک نوع خطا معرفی میکند، زیرا همه مشخصههای آن تعریف نشدهاند.
ضمناً Typescript امکان ایجاد یک شیء خالی برای برخی شکلهای تعریفشده و سپس مقداردهی آن با مشخصهها را نمیدهد، اما در اینجا Record به نجات ما میآید.
امکان استفاده از یک string enum به عنوان کلید برای نوع Record نیز وجود دارد. برای نمونه ما از ErrorsEnum برای حفظ و دسترسی به مقادیر خطای احتمالی (پیامها) استفاده میکنیم.
در ادامه به بررسی شیوه استفاده از بهبود نوع در زمان کار با کتابخانه Material-UI میپردازیم. شما میتوانید استایلهای سفارش را با نمادگذاری CSS-in-JS اضافه کنید و آنها را از طریق withStyles تزریق کنید. بدین ترتیب میتوانید استایل را به صورت یک تابع که یک theme به عنوان آرگومان میگیرد تعریف کنید و className آتی را با استایلهای متناظر بازگشت دهید. همچنین باید نوعی برای این تابع تعریف کنید:
شاید متوجه شده باشید که افزودن این as CSSProperties برای همه شیءهای استایل کمی آزاردهنده است. به طور جایگزین میتوانید از مزیت نوع Record استفاده کرده و یک نوع برای تابع styles تعریف کنید:
اکنون میتوانید از آن به صورت امن در هر کامپوننتی استفاده کنید و از دردسرهای نوع مشخصههای CSS در استایل های خود رها شوید.
نوع Partial موجب میشود همه مشخصهها در شیء به صورت optional باشند. این وضعیت در موارد زیادی به کمک شما میآید، مثلاً هنگامی که با دادههایی سر و کار دارید که یک کامپوننت میتواند رندر کند، اما میدانید که دادهها ممکن است در زمان mount شدن واکشی نشده باشند:
همچنین میتوانید از Partial برای تعریف برخی props به صورت props پیشفرض برای کامپوننت خود استفاده کنید:
به طور عکس نوع داخلی Required که در تایپاسکریپت نسخه 2.8 معرفی شده است، موجب میشود که همه مشخصههای شیء توصیفشده به صورت الزامی درآیند:
یکی از کاربردهای Required در سلکتورها است. گاهی اوقات میخواهیم از یک شیء تو در تو، یک سلکتور برای یک مشخصه بسازیم و میدانیم که در زمان فراخوانی سلکتور این مشخصه تعریف خواهد شد. این کار با استفاده از نوعبندی میسر میشود:
این کار شبیه به نوعی تقلب به نظر میرسد و در صورتی که شروع به ارثبری مشخصههای الزام شده از انواع اختیاری بکنید موجب خطا میشود، پس باید مراقب باشید.
شاید احمقانه به نظر برسد، اما موقعیتهایی که در آن کدی به صورت خودکار تولید میشود و همه اینترفیسهایی که در اختیار دارید به صورت Partial هستند و همه عناصر UI تنها به مشخصههای Required نیاز دارند، نادر نیست. بدین ترتب باید شروع به بررسی همه شیءهای تودرتوی روی undefined بکنید.
آیا تاکنون تلاش کردهاید یک نوع را به این دلیل که کلاس بعدیتان به دسته خاصی از مشخصهها نیاز ندارد، محدود کنید؟ شاید هم در فرایند ریفکتور کردن به این نقطه رسیده باشید و تلاش کرده باشید که یک بخش از سیستم را به روش جدیدی توزیع کنید. نوعهای مختلفی وجود دارند که میتوانند به حل این مشکل کمک کنند.
Pick به شما کمک میکند که از یک اینترفیس قبلاً تعریفشده استفاده کنید، اما از آن شیء تنها کلیدهایی که مورد نیاز هستند را اخذ میکند.
Omit نوعی است که از قبل در بخش lib.d.ts در Typescript تعریف نشده است، اما تعریف کردن آن با استفاده از Pick و Exclude کار دشواری نیست. این نوع مشخصههایی را که نمیخواهید از یک اینترفیس اخذ کنید، از آن جدا میکند.
در دو تصویر زیر، ProductPhotoProps شامل همه مشخصههای Product به جز نام و توضیح است:
یک مثال عملی از چنین موقعیتی در زمان ریفکتور کردن یک فرم بزرگ است که وابستگیهای فیلد پیچیدهای دارد. در این پروژه، نوعی به صورت FormProps وجود دارد که فیلد خطاها در آن گنجانده شدهاند. با توجه به این که خطاها برای یک کامپوننت فرزند نخست غیرضروری هستند، اما همچنان برای آنها که در لایه دوم قرار دارند لازم هستند، میتوانیم بخشی از فیلدها را به استثنای خطاها برای یک اینترفیس جدا برداریم و بدین ترتیب به خوبی کار میکند.
البته روشهای مختلفی برای ترکیب نوعها و تعریف رابطه آنها وجود دارد اگر شروع به تجزیه یک شیء بزرگ به قطعات کوچکتر بکنید، شاید مشکل را از طرق حذف مشخصهها از یک شیء در طرف دیگر حل کنید. به جای آن میتوانید نوعها را بسط دهید.
زمانی که یک اینترفیس را بسط میدهید، همه مشخصههای توصیفشده در اینترفیس/نوع مبدأ در اینترفیس حاصل موجود خواهند بود. در ادامه میبینیم که چگونه میتوانیم اینترفیسهای کوچک را با هم ترکیب کنیم و اینترفیسی مرتبط با کار مورد نظر خود بسازیم:
این روش چندان کارآمد نیست، زیرا باید شکل شیءهای خود را از قبل تصور کنید. از سوی دیگر سریع و آسان است و موجب میشود که برای ساخت پروتوتایپ یا ساخت UI سادهای مانند رندر کردن دادهها در بلوکهای صرفاً خواندنی مناسب باشد.
در این مقاله به بررسی برخی از رایجترین انواع از پیش تعریفشده تایپاسکریپت پرداختیم و نمونه کدهای واقعی برای هر کدام معرفی کردیم. پروژهای که استفاده شده است صرفاً یک دمو است، اما این نوعها دستکم در همه اپلیکیشنهای واقعی نیز کار میکنند. امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد و موجب شود تشویق شوید روشهای جدید کدنویسی را امتحان کنید. در این ریپو (+) میتوانید اغلب مثالهای مرتبط را مشاهده کنید.
با این حال باید یک نکته دیگر در مور نوعبندی استاتیک بگوییم. در اغلب موارد هنگامی که یک فناوری جدید را بررسی میکنیم یا با چالشی در طی توسعه یک قابلیت مواجه میشویم، شروع به حل مسئله فنی میکنیم و ممکن است هدف نهایی را فراموش کنیم. نوعبندی استاتیک هدف کار شما نیست و صرفاً یک ابزار است. اگر این مسئله به موضوع مرکزی پروژه شما تبدیلشده است، نشان میدهد که از مسیر خارج شدهاید. به تعادل بین بخشهای تجاری/تکنیکی اپلیکیشن خود توجه داشته باشید و از کدنویسی خود لذت ببرید.
منبع: فرادرس
آنالیز استاتیک یا آنالیز استاتیک کد نوعی از آنالیز است که بر مبنای برخی قواعد تعیینشده و پیش از اجرای برنامه و معمولاً حتی پیش از تست unit، روی کد منبع اعمال میشود. این نوعی از دیباگ کردن است که بدون اجرای برنامه انجام مییابد و معمولاً نخستین گام در جهت آنالیز کد محسوب میشود. از آنجا که این آنالیز بر مبنای برخی قواعد تعیینشده اجرا میشود به حفظ قراردادهای درون تیم توسعه برای نگهداری از کد کمک میکند.
اجرای این آنالیز به صورت دستی در طی فرایند مرور کد ممکن است، اما در این حالت احتمال بروز خطاهای انسانی بالا است و چندان کارآمد یا مؤثر نیست. برای حل این مشکل برخی ابزارهای خودکار سازی جالب مانند lint ابداع شدهاند که اینک به صورت آماده در اندروید استودیو جای گرفتهاند و میتوانیم از آنها استفاده کنیم. در این نوشته، قصد داریم از یک چنین ابزاری بهره جسته و به عنوان نمونه یک پروژه اندروید را مورد بررسی قرار دهیم.
Lint کردن با پیروی از قواعدی که در یک فایل پیکربندی مانند lint.xml تعریف شدهاند صورت میگیرد. سپس ابزار lint این قواعد را با فایلهای کد منبع بررسی میکند. برای این که درک بهتری به دست آورید به تصویر زیر مراجعه کنید:
دو روش برای انجام این کار وجود دارد که یکی از آنها بهرهگیری از اندروید استودیو و دیگری استفاده از ترمینال و gradle است.
دو روش برای اجرای ابزار lint روی کد منبع وجود دارد. میتوان این کار را از نوارابزار Analyze > Inspect Code اجرا کرد. سپس یک کادر گفتگو باز میکنیم که در آن میتوان دامنه کد منبع را برای اجرای ابزار lint تعیین کرد. در تصویر زیر مثالی از آن را میبینید:
پس از مدتی اندروید استودیو نتایج را در پنجره Inspection results به صورت تصویر زیر نمایش میدهد:
برای اجرای lint از gradle، میتوانید از دستورهای زیر استفاده کنید.
دقت کنید که هنگام اجرای دستورهای فوق gradle به صورت پیشفرض lint را روی بیلد release اجرا میکند. جهت اجرای آن روی یک بیلد متفاوت مانند debug میتوانید نام بیلد را به صورت gradlew lintDebug اضافه کنید. پس از این که کار lint کردن پایان یافت، نتایج در قالب html و xml ایجاد میشوند.
توجه کنید که اگر هر گونه خطای lint وجود داشته باشد، اندروید استودیو نمیتواند نتایج را تولید کند و از این رو باید خطوط زیر را در فایل سطح gradle اپلیکیشن خود اضافه کنید:
شاید نیازهای شما یا قراردادهای کدنویسی تیم از پیکربندی پیشفرض متفاوت باشد. بنابراین میتوانید تنظیمات را در فایل gradle به صورت زیر تغییر دهید:
در مثال فوق، بررسی lint را برای هشدار ContentDescription در کل پروژه غیرفعال کردهایم. اگر نمیخواهید این وضعیت را روی کل پروژه اعمال کنید و میخواهید آن را صرفاً روی چند فایل به کار بگیرید، میتوانید روی فایلهای جاوا یا کاتلین از یک annotation به صورت SupressLint@ استفاده کنید و روی فایلهای xml نیز میتوانید از tools:ignore استفاده کنید. مثال زیر را بررسی کنید:
در مورد فایلهای xml از کد زیر استفاده کنید:
اگر به خاطر داشته باشید کمی پیشتر اشاره کردیم که ابزار lint از فایل پیکربندی lint.xml استفاده میکند. شما میتوانید فایل lint.xml خاص خود را بسازید و قواعد مرتبط با نیازهای خود را تعیین کنید. در مثال زیر ما فایل lint.xml خود را ایجاد کردهایم و یک قاعده برای نادیده گرفتن هشدار missing contentDescription تعیین کردهایم.
پس از آن باید ارجاعی به فایل gradle به صورت زیر ایجاد کنیم:
توجه داشته باشید که در حالت فوق، قواعد lint که در فایل lint.xml تعیینشدهاند، روی کل ماژول اعمال میشوند. اگر میخواهید آن را روی مسیر خاصی به کار بگیرید، میتوانید به صورت زیر عمل کنید:
بدین ترتیب به پایان این مقاله میرسیم. تلاش کنید در پروژه بعدی خود از این ابزار جذاب استفاده کرده و کدهای با کیفیت بالاتری تولید کنید. امیدواریم از خواندن این مقاله لذت برده باشید. هر گونه دیدگاه یا پیشنهاد خود را میتوانید در بخش نظرات این نوشته با ما و دیگر خوانندگان فرادرس در میان بگذارید.
منبع: فرادرس
چشمانتان را ببندید و چند دقیقه به این مسئله فکر کنید: سایتی را تصور کنید که پستهای آن مانند یک فایل ورد با پسزمینه سفید است؛ احتمالا احساس میکنید که این وبسایت آنچنان قابل اعتماد نیست و نویسنده برای انتشار این متن وقت صرف نکرده است، پس از دید شما اعتبارش را از دست میدهد.
خب باید بگوییم که از آنجاییکه امروزه گوگل، به تجربه کاربر بیش از هرچیز دیگری اهمیت میدهد، اگر احساس و نظر شما نسبت به یک سایت اینگونه باشد، گوگل هم چندان آن را معتبر نمیداند.
برای سئوی یک سایت کارهای مختلفی انجام میشود، در بعضی از کسب و کارها برخی از مراحل نادیده گرفته میشود اما فراموش نکنید که گاهی این مراحل کوچک میتوانند در کنار یکدیگر تاثیر بسزایی بر روی سئوی on-page داشته باشند. یکی از این موارد صرف وقت برای بهبود سئو تصاویر است. این گام ساده اما مهم از دید موتورهای جستجو یک مزیت رقابتی به حساب میآید.
همهی ما تصور میکنیم که تنها متن و کلمات کلیدی جزو مواردی هستند که توسط موتورهای جستجو بررسی میشوند، اما در این بین تصاویر نقش مهمی را بازی میکنند که از آن با نام تجربه کاربری یاد میشود.
تصاویر در مقاله جزو فاکتورهای مهم و تاثیرگذار در سئوی سایت هستند. در واقع تحقیقات نشان میدهد که افراد ۸۰٪ بیشتر تمایل دارند محتوایی را بخوانند که شامل تصاویر است و ۶۴٪ نیز بیشتر احتمال دارد که بعدها آن را به خاطر آورند. از سوی دیگر بررسیها نشان داده که ۹۷٪ از صفحات سایتهایی که جزو نتایج اول گوگل هستند، حاوی یک یا چند عکس هستند. خزندههای موتورهای جستجو عنوان و متن جایگزین (title & Alt) پشت تصاویر را بررسی کرده و تشخیص میدهند که برای این محتوا وقت گذاشته شده و میتواند برای بازدیدکننده مفید باشد.
برای هر تصویری که در سایت خود آپلود میکنید این نکات را برای بهینه سازی موتورهای جستجو رعایت کنید:
تصاویر با کیفیت برای تجربه کاربری بسیار مهم هستند، تصویری که به محتوا مربوط نیست برای کاربر گیجکننده است و تصویری بیکیفیت یا به شدت کشیده و بزرگ شده فقط صفحه را بد و غیرحرفهای جلوه میدهد. بخشی از زمان تدوین یک مقاله را به انتخاب و بارگذاری تصاویر با کیفیت و مرتبط با محتوا بگذارید.
انتخاب نام اختصاصی از مواردی است که هر کسی آن را انجام نمیدهد کار بسیار سادهای است اما تاثیر شگفتانگیزی دارد.
قبل از اینکه تصویری به وبسایت خود اضافه کنید، برای سفارشیسازی کردن نام فایل وقت بگذارید. نامی انتخاب کنید که مربوط به پاراگراف یا موضوعی است که در مورد آن در حال نوشتن هستید. سعی کنید از یکی از کلمات کلیدی در نام تصویر استفاده کنید. به عنوان مثال اگر صفحه وب در مورد یک کولهپشتی است تصویر آن را به نام کوله پشتی برند X ذخیره کنید.
چنانچه تمایل داشتید که برای تصاویر محصولات خود تگ alt قرار دهید، سعی کنید حتما در این تگ شماره ی سریال و یا شماره ی محصول را نیز قرار دهید.
کاربران هرگز نام فایل شما را نخواهند دید اما با این کار به موتورهای جستجو سیگنالهای خوبی ارسال میکنید مبنی بر اینکه صفحه وب شما بهینه شده است.
در چند سال اخیر قابلیت یادگیری ماشینی گوگل، پیشرفت بسیاری در زمینه تشخیص خودکار تصاویر داشته است اما به خاطر داشته باشید که گوگل هنوز اشتباهات زیادی در این مورد دارد و بنابراین تا جایی که میتوانید باید به آن کمک کنید. فراموش نکنید که باید به سادهترین و مختصرترین حالت ممکن این نام را انتخاب کنید و از تکرار بیش از حد کلمات کلیدی بپرهیزید.
برچسبهای Alt از دیگر مواردی هستند که بازدیدکننده سایت آنها را نمیبیند اما خزندههای موتورهای جستجو اهمیت بالایی برای آن قائل هستند. زمانیکه تصویر مورد نظر بنا به دلایلی بر روی صفحه سایت نشان داده نمیشود هر متنی که در بخش Alt Tags آن تصویر نوشتهاید به جای آن نمایش داده میشود. پس تجربه کاربری نشان میدهد که در این بخش از متن، تصویری وجود دارد که مفهومی که در متن جایگزین آمده را میرساند.
اگر از وردپرس فارسی استفاده میکنید Alt Tags در بخش توضیحات تصویر به متن جایگزین ترجمه شده است و اگر از html استفاده میکنید میتوانید از دستور alt=”your alt text” برای تصویر مورد نظرتان استفاده کنید.
یک نکته حرفهای:
با استفاده از ابزار ahrefs میتوانید عکسهایی که در سایتان تگ alt ندارند را پیدا کنید.
Site Audit > project > Resources > Images > Missing alt text
سرعت سایت یک عامل کلیدی در رتبهبندی موتورهای جستجو است، بنابراین اگر بازدیدکننده مجبور است برای بارگیری صفحه مورد نظرش مدتی صبر کند، تجربه کاربری بدی را رقم زدهاید. اغلب اندازه فایل یک تصویر بسیار بزرگتر از اندازهای است که در وبسایت نشان داده میشود در این شرایط میتوانید با کمک برخی ابزارها تصویری با کیفیت اما با اندازه کمتر را داشته باشید. اگر از فتوشاپ استفاده میکنید برای ذخیره هر تصویر از دستور Save for Web استفاده کنید. علاوه بر این با ابزارهایی مانند TinyPNG و JPEGmini میتوانید تصویری با اندازه کوچکتر بدون فدا کردن کیفیت داشته باشید.
یک نکته حرفهای:
با استفاده از ابزار ahrefs میتوانید تصاویری که نیاز به فشردهسازی یا کاهش حجم دارند را پیدا کنید.
Site Audit > project > Resources > Images
سه فرمت متفاوت برای ذخیره فایلهای تصویری به ترتیب JPG، PNG و GIF هستند که با یکدیگر متفاوت هستند. زمانیکه درک درستی از این تفاوتها داشته باشید بهترین گزینه را انتخاب میکنید.
JPG به این علت که از اندازه فایلهای کوچک استفاده میکند یکی از رایجترین فرمتها است. اما کیفیت تصویر آن همواره خوب نیست و از تصاویر با پسزمینه شفاف پشتیبانی نمیکند.
PNG فرمتی برای تصاویر با وضوح بالاست. نکته اصلی اینجاست که PNG بیشتر برای تصاویر پیچیده و دارای متن مانند گرافها و نمودارها مناسب است.
تصاویر GIF (یا gif) نسبت به JPEG از کیفیت پایینتری برخوردارند و اغلب برای تصاویر تزئینی (دکوراتیو) و آیکونهای کوچک مورد استفاده قرار میگیرد. افزون بر این GIF از انیمیشن یا تصاویر متحرک نیز پشتیبانی میکند برای تصاویر پیچیده، این فرمت انتخاب مناسبی به نظر نمیرسد زیرا از طیف رنگی کمتری نسبت به سایر فرمتها پشتیبانی میکند.
برای عکس، فرمت JPG کاربرد بیشتری دارد و برای تصاویر گرافیکی فرمتهای PNG و GIF کاربردیتر هستند و اگر به یک تصویر با کیفیت بالا نیاز دارید حتما آن را با فرمت PNG ذخیره و در وبسایت بارگذاری کنید.
بیشتر ابزارها و نرمافزار ویرایش عکس مانند فتوشاپ این امکان را به شما میدهند که تصویر را با فرمت دلخواهتان ذخیره کنید و یا حتی فرمت آنها را تغییر دهید.
از جمله ابزارهای آنلاین برای فشردهسازی تصاویر نیز میتوان به jpeg.io ، compressjpeg.com، imageoptim و reduceimages.com اشاره کرد.
گوگل مالکین سایتها را تشویق میکند تا سایتمپ را ثبت کرده و از این طریق به خزندههای گوگل کمک کنند تا راحتتر صفحات آنها را بررسی و ایندکس کنند.
تصاویر بخش های مهم و حائز اهمیت محتوای درون سایت شما هستند. شما می توانید با افزودن تگهایی به سایتمپ تصاویر خود اطلاعات بیشتری را در خصوص این تصاویر به گوگل ارسال کنید.
برای مدیریت این فرآیند هم از yoast seo استفاده کنید و همه محتوا و تصاویر را به نقشه سایت خود به صورت فایل XML اضافه کنید. این کار باعث میشود که بیشتر دیده شوید.
ممکن است وسوسه شوید که برای صرفهجویی در فضای ذخیرهسازی، تصاویر را بر روی یک وبسایت ثالث بارگذاری کنید! این کار بسیار خطرناک است، چون ممکن است گاهی این سایتها با ترافیک بیش از حد مواجه شوند و در نتیجه تصاویری که بارگذاری کردهاید، بارگیری نشوند و تجربه گیجکنندهای را برای کاربران شما ایجاد کرده و اعتبار نام برند شما از بین برود. به جای این کار میتوانید از روشهایی که در فوق اشاره کردیم استفاده کنید تا اندازه تصویر را کاهش داده و در نتیجه فضای کمتری از وبسایت شما اشغال شود.
با توجه به ۷ نکتهای که به آن پرداختیم لازم است اشاره کنیم که SEO تصاویر نسبتا آسان است اما تاثیر شگرفی دارد پس با صرف اندکی زمان بیشتر برای انتخاب و با استفاده از افزونههای بهینه کردن تصاویر، آنها را برای خزش موتورهای جستجو آماده کنید.
خوشبختانه چندین افزونه حرفهای برای اینکار توسط شرکتهای مختلف ارائه شده که در در لیست پایین تعدادی از محبوبترین و پر استفادهترین آنها را معرفی میکنیم.
یکی از افزونه های افزونه سئو تصاویر، افزونه SEO Friendly Images Pro است که میتوان آن را بهترین و محبوبترین افزونه در زمینه سئو خودکار تصاویر وردپرس دانست. این افزونه به صورت کاملا خودکار تگ alt و title را به تمام تصاویر موجود در وبسایت شما همانند تصاویر موجود در محتوا، تصاویر شاخص، تصاویر محصولات اضافه میکند. همچنین افزونه سئو خودکار تصاویر دارای چندین تنظیمات از پیش تعریف شده است که بهترین پیشنهاد برای شروع بهینه سازی تصاویر وبسایت شماست.
یکی از بهترین افزونههای فشردهسازی تصاویر است که آنها را به هنگام بارگذاری بهینه میکند. این افزونه قابلیت بهینهسازی تصاویر قدیمی را به صورت همگانی دارد. نسخه رایگان آن نیازی به ساختن حساب کاربری نداشته و اجازه فشردهسازی ۵۰ تصویر در هر بار بهینهسازی را میدهد.
یکی از بهترین افزونههای فشردهسازی در وردپرس reSmush.it است که قابلیت فشردهسازی تصاویر در زمان بارگذاری و همچنین به صورت دستهجمعی تمامی تصاویر موجود در وبسایت را دارد. این افزونه از API مخصوص به reSmush برای بهینهسازی استفاده میکند و امکان انتخاب میزان فشردهسازی را نیز دارد اما سطحهای مختلف فشردهسازی را ندارد. حداکثر حجمی که پشتیبانی میکند، ۵ مگابایت است و برای جلوگیری از بهینه کردن یک عکس میتوانید آن را در لیست سفید قرار دهید.
کار کردن با این افزونه ساده است و قدرت فشرده و بهینهسازی تصاویر را به هنگام بارگذاری دارد. علاوه بر این میتواند تصاویر قدیمیتر را نیز به صورت دسته جمعی بهینه کند. تمام اقدامات در این افزونه بر روی سرور شما انجام میشود به این مفهوم که برای استفاده از آن نیازی به ساخت اکانت برای دریافت API مخصوص نیست اما برای امکانات اضافی میبایست برای دریافت API ثبتنام کنید. مزیت دیگر این افزونه امکان بهینهسازی تصاویر در هر کجای سرور است یعنی مواردی که میتوانید فشردهسازی کنید محدود به تصاویر موجود در کتابخانه رسانه نیست.
این افزونه توسط تیم TinyPNG نوشته شده و برای استفاده از آن باید حساب کاربری تشکیل دهید. با حساب کاربری رایگان میتوانید ۱۰۰ تصویر را در هر ماه بهینه کنید. علاوه بر این قدرت بهینهسازی خودکار تصاویر در زمان بارگذاری و یا حتی به صورت دسته جمعی تمامی تصاویر را فشرده کند.
با وارد کردن آدرس ایمیل خود یک API دریافت میکنید و در هر بار بهینهسازی میتوانید تا ۱۰۰ تصویر را فشردهسازی کنید. این افزونه قابلیتهای پیشرفتهای داشته و حتی اجازه انتخاب فرمت فشردهسازی را نیز به شما میدهد.
منبع: ژاکت